"Her acı çekene hayatın devam ettiğini hatırlatmalarından nefret diyorum. O anlarda hayat devam etmiyor aslında. Sen durduğun anda hayat da duruyor. Ama sen yitirmeye devam ediyorsun."

Bir radyo istasyonunda gece programları yapan genç bir adam. Mikrofonun başında gece yarılarına kadar hayat hakkında savrulan karanlık ve öfkeli sözler. Fonda doksanlı yıllar var ve bir yandan akıp duran da o yılların acılı sancılı sesleri.

Zamanın bulanıklaştığı gece yarısında radyo şehrin farklı yanından yükselen hikâyelerle doluyor: Yaralı ve yalnız genç kadınların işçi çocukların mahcup adamların çaresiz âşıkların hikâyeleri.

Genç bir insanın karanlık çöktüğü anda başlayan kendisiyle ve hayatla amansız kavgası. Beklentiler aşklar hayal kırıklıkları yüzleşmeler düşüşler ve umut arayışı.    

Kekeme Çocuklar Korosu yayınlandığı ilk günden itibaren okurun dünyasında derin izler bırakan kült bir ilk roman. Tarık Tufan'ın insanın iç dünyasına dokunan edebi diliyle tanıştığımız ilk ve unutulmaz eseri bir kez daha okurlarıyla buluşuyor.